از یک دوست

شاید هنوز هم

در پشت چشمهای له شده در عمق انجماد

یک چیز نیم زنده ی مغشوش

بر جای مانده است

که در تلاش بی رمقش می خواهد

ایمان بیاورد به پاکی آواز ابها

شاید ؛ ولی چه خالی بی پایانی

خورشید مرده است

و هیچ کس نمی داند

نام آن کبوتر غمگین

کز قلبها گریخته ؛ ایمان است .. .

(فروغ )