عشق و خیانت

خسته و تنها بیا تا برویم

سوحا

می خواهم چند خط از بنویسم شاید دلم رازی شد که حسی در منه دیوانه هست...

تاریک بود.یادمه فقط از لای در نیمه بسته شده کمی نور سو سو میزد.قلبم تند تند میزد ولی نگاه قشنگ مثل ...مثل ........ .وقتی می گویم احساس در من مرده دروغ نمی گم دیگه نمی تونم حتی چند خط هم احساسم رو بیان کنم ...........مهم نیست ولی ........ دوست دارم باز هم نگاهم کنی... از همان نگاه هایت که در اون تاریکی هم زیبا بود .

نقطه تمام.

خوشحالم که شادی..صدای خنده هات قوت قلبمه.درسته تو دیگه همه چیز رو فراموش کردی ولی من هنوزم مثل کوه پشتتم.درسته نیستم و دورم ولی هر روز فکرت پیشمه.خیلی وقتا فکر کردی من دوست ندارم به جایی برسی ولی اگه چیزی که می خواستیو نمی کردم به خاطر خودت بود.همیشه خوبتو گفتم.خیلیا سنگ جلوی دوستیمون انداختن دروغ گفتن و بعضی ها هم از موقعیت سوء استفاده کردن.ولی یادت نره روزهای سخت هم داشتی......

روزای سختتو یادت بیاد اون موقع می فهمی کی دوسته کی دشمن .همه اونایی که الان سینه چاکن یه روزی تنهات گذاشتن.توی شبهای تاریک زندگیت با کبریت راه رو برات روشن کردم .توی شبهای بی ستارت ،ستاره برات کشیدم،توی تنهاییت همدمت بودم.......اشکال نداره همرو هم یادت بره ولی خودت رو فراموش نکن.... تو بزرگی ولی ادمایی کوچیک می خوان تورو مثل خودشون کنن......

زندگی شاید خیلی چیزهارو بهت اثبات کنه ولی بازم می گم یادت نره گذشته رو....

قبول دارم خیلی جاها برات کم گذاشتم ولی واقعا حق این نیست که روی اندکی خوبی ها خط بکشی.من همیشه هستم و خیلی خوشحالم می بینم خنده ، خشمی روی صورتت نگذاشته .

من اینجام در کنارت تو اراده کن من هستم 1 2 3 4 صدا امتحان میشه .... خدا کنه صدا بهش برسه

اشکالی نداره تو با رویاهایت زندگی کن و من با غم هایم.تقدیر من اینگونه هست که هر شب غمهایم را آغوش بگیرم .هی..........

یه نفس عمیق .تجویز دکتره می گه هر وقت ایجوری می شی یه نفس عمیق بکش.ولی نمی دونه هر نفسی می کشم ارزوی برای برگشتنش ندارم.

سفر کردنم خلاصه شده رفتنم از روی صندلی به روی تخت.
عجب دورانی شده.من و تاریکی و دو تا فنجون خالی.شاید اگه فرصتی بود برای شام اخر دیگر حسرتی بر دل نداشتم.

نقطه تمام.

هنوزم از خدامه برای اون چشمات بمیرم.دست سردتو بگیرم تو کلبه رویام بشینم.صدات کنم که شاید جلوی دل تنگیمو بگیرم .زمستونو دوباره توی ثانیم نبینم.شعری بسرایم با قالب چشمات .وقتی خیسم از حرارت نگاهات.بوی عطرت دوباره حس کنم توی لحظاتم.می دونم که بی تو دیگه طاقت نمیارم.می کنم برای بار اخر دستت سردت رو نوازش. می کنم بوسه احساس من از ان لبان نازت.تا جهنمی بسازم با دستان لطیفت گم بشم توی اون احساس عزیزت.می پرسم از خودم که ایا منم مرد رویات.یا دل سپردی بازم به یه غریبه ی دیگه.صدای گرم نفست را شنیدم از کنارگوشم من فقط برای تو رخت عروسم رو می پوشم.صدای تیک تاک ساعت با یه ظرف و دوتا پاکت .کنار ان تخت کتابت.میزنم قلم به کاغذ برای نوشتن لحظاتم.می کنم لحظه های عاشقیمو برای تو کتابت.

دستت را از روی قلبم بردار.بگذار بار دگر خون در رگهایم شریان داشته باشد.دلم برای دیدن خوابی راحت تنگ شده.صداهای اشنا برایم ازار دهنده شده.به زیبایی حس مردن را لمس می کنم.خرد شدن استخوانم را می فهمم ولی زبانم باز کم کاری می کند.ان نزدیکان گرگ نشان همیشه تورا طعمه ببینند تو را هم گرگ می کنند.صدای قلبم ضعیفتر از صدای موج دریا در وسط بیابان شده.دلم می خواد تنهای تنها در گوشه ای از این دنیا زندگی کنم .می خواهم این بار اشنایانی پیدا کنم که دوستم نداشته باشند فقط مرا بفهمند همین.

سخت است در این زندان به فکر تو نبودن....

سخت است در زندان تو نبودن....

برای کسی که سالهاست در اسارت تو بوده کاری بسی سخت است که در بیرون این زندان زندگی کند........نمی دانم چگونه در این زندان نقش رهایی را بر سر در این سلول های باربک نقاشی کنم.......کاش می دانستی که در گوشه قلبت کسی جان می دهد......چشمان زندانی همیشه به شیشه ای است که سیمای معصوم تورا در ان طرف ان حصار مرگ افرین با چشم دل ببیند........

نازنینم من در اسارت بند تو هستم بی صبرانه در انتظار دیدن روی همچون مهتابت.........

چشم انتظارم مگذار نفس های اخر است.......

                                                     بغض گلمو پاره کرد، صدای تازه ای نداشت

دفترچه ی کهنه ی من برگه ی تازه ای نداشت

                                              درسته که دلش شکست ولی بازم گله نداشت

دفترچه ی کهنه طاقت دوریتو نداشت

                                            رفتو یه گوشه ای نشست طاقت دیدن رو نداشت

دفترچه ی کهنه من قلب تپنده ای نداشت

                                           برگ خودش رو پاره کرد ، جای قدم های تو کاشت

دفترچه ی کهنه من تصویری از شکل تو بود

                                               خط خطی های دست من به یاد چشمانه تو بود

دفترچه ی  کهنه من نقش قشنگ کوچه بود

                                                       صدای مهربون عشق میون سیمای تو بود

دفترچه ی  کهنه من قطر ه ی اشکای تو بود

                                                   چکیدو خاطراتمو با خودش تا آخر دنیا کشوند

      این کارات اصلا تعجب نداره ٬ چون خری

             تو که هی زنگ میزنی ٬ میس میندازی

                      این کارا از تو بعید نیست ٬ چون خری

                             هی جوابت میدهم ٬ اما تو هی زر میزنی

                                     من میگم کارت بگو اما تو هی زر میزنی٬ چون خری

من نمیتونم این وبلاک را حذفش کنم

        پس چرا انقدر اصرار داری ٬ چون خری ؟

                   این خریت ها برایت سود دارد یا که نه

                               خودتم هیچی نمیدونی چی میخوای ٬ چون خری

                                        این خریت ها ی تو کار دستت میدهد

                                               هی تو مثل خرجفتک میندازی ٬ چون خری

    این چنین خر گفتمت تا در نهایت خود نیز

باز گشتیو خندیدیو گفتی په نه په فکر کردی آدمم

در نهایت معلوم شد پس خری

نوشته شده توسط همدم
ویرایش و تنظیم توسط S-F-M

مترسک نوشت : از دوستان عزیز خیلی معذرت می خوام که ما توی وبلاگمون مطلبی رو نوشتیم که در حد شخصیت شما دوستان خوب ما نیست .بنا به دلایلی این شعر زیبا رو دوست عزیزم همدم برای یکی از دوستان که خیلی به ما لطف داره نوشته امیدوارم که به دلش بشینه و واقعا حق مطلب رو همدم بیان کرده باشه .

دلم برای دفتر تنگ شده .کلی توش خاطره داشتم.تو هم دلت برام تنگ شده ؟

خاطراتی درونم نوشتی هنوزم اتیش نگرفته اینو کاش می دونستی. 

برگرد

الفبارو یاد گرفتم تا سازنده باشم نه اینکه بخوام ساخته هارو خراب کنم.چینش کلمات رو یاد گرفتم تا به زبانم ریتم بدم.یادم نمیاد کسی بهم یاد داده باشه اینجوری جمله بسازم.بوی خاک باز کار دستم داد.شاید فصل ها تکرار میشن تا ما یادمون نره کی هستیم .

همه اینا تصویر یک رویاست اما واقعیت را نیز می توان رویایی کرد.

سلام به دوستای قدیمی و همینتور سلام به اونایی که منو نمی شناسن .

من بعد چند وقت نه چندان کوتاه یعنی حدودا دو سال و نیم دوباره به این وبلاگ برگشتم تا باز اگه خدا بخواد یادگاری هایی بنویسم .

البته لازمه که اینو بگم باعث برگشتم به این وبلاگ یکی از خواننده های خوبش شد که اسرار داره این وبلاگ پابرجا بمونه  و نمی خواد که از یادش بره من اونو به اسم سپیده میشناسم و خیلی هم ممنونشم ( البته ازش زیاد خوشم نمیاد ) .

بهش خیلی خیلی سلام می کنم .

البته گفتنیه من که از این وبلاگ رفتم کم کاری نکردم و یه وبلاگ برای خودم دارم که حالا اسمشو نمیگم که تبلیغ نشه و البته تو این وبلاگم حق آب و گل دارم .

مطالبی که من از این به بعد میزارم رو می تونین از طریق اسمم که ته مطلب می زارم تشخیص بدین به اسم ( همدم ) .

خوشحال میشم نظراتونو بهم بگین.

میام پیشت.

سالها گذشته است .مثل شبها آروم و ساکت شدم.

امیدوارم ساعت های آخر عمرم هم به همین راحتی تموم بشه .

برای دیدن عکس ها بر روی ادامه مطلب کلیک کنید

برای دیدن عکس ها بر روی ادامه مطلب کلیک کنید

خودمم بدجوری دارم مثل سیگارم می سوزم و کوچیک می شم.می گم این نخ آخره.ولی انگار این نخ دادنا تموم نمیشه .هر کام یه فکر...

کام اول فکر خودم .. کام دوم فکر زندگی..کام سوم رو دیگه فکر نمی کنم .......

باز تلفن زنگ می خوره .باز سلام و حرفای همیشگی... آآآآ

مثل فیلم های چاری چاپلین تکراری و صامت شدم .عکسای قدیم رو نگاه می کنم .می گم پیر شدم.موقعی که می رم جلوی آینه می بینم نه موهام سفید نشده پس جوونم .ولی نه انگار یه چیزایی فرق کرده.

باز سیگار روشن می کنم.کام می گیرم .........

خاطرات شده مثل قرص مسکن برام.از روزی می ترسم که این قرصا هم تموم بشه.صدام می زنند ولی نمی خوام بشنوم .جلوم میان ولی نمی خوام ببینم .شدم یه لجباز تمام عیار .

توی این گرونی طلا بدجوری وقتو که مثل طلاست دارم می ریزم دور.

نمی دونم ....واقعا ....

می خوام برم اونور دریا ببینم آیا شهری هست ؟...ببینم پشت دریا شهریست یا شهر پشت به دریاست.

      مترسک  

تو را اندازه دوست داشتن،دوستت دارم. تو را اندازه دنیا دوست دارم. 

عطر وجودت را برای همیشه در کنارم حس می کنم. می خواهم دستانت را  

محکم در میان دستانم بگیرم تا احساسم را باور کنی.

تو در قلب منی، دوستت دارم برای تا ابد باهم بودن. آرزوی قلبم فقط تو هستی. 

می خواهم تمام لحظه ها با تو باشم. تو رویای قشنگ زندگی من هستی. 

مهربانی دستانت را دوست دارم. تو گل باغ من شدی. تو با دل من همراه شدی. 

من تو را دوست دارم. قلم من از آتش عشق تو می نویسد. لحظه ی دیدن تو را دوست دارم.

                                                    نویسنده:*همراز*

وقتی تو رفتی شمع شبهای امیدم خاموش شد. چشمانم از اشک خیس شد. وقتی تو رفتی

آغوشم بهانه ی تو را گرفت. وقتی رفتی ثانیه ها و لحظه های با هم بودن هم رفت. دیگر

کنارم نیستی. تو رفتی و من هر روز به یاد تو هستم. در کنار دریای خاطراتت، تنها نشستم و

اشک می ریزم. وقتی تو رفتی، احساسم غمگین شد. چشمهایم خسته شد. تنها از دوری و

نبودن تو می نویسم.

تو رفتی و دلم غمگین تر از گذشته شد. حالا تنهایی را در کنار خودم احساس می کنم.

 دلم تنگ تو است چون نبودنت را باور کرده است. ای رویای قلب من، یاد تو چشمانم را

 طوفانی کرده است.

                                                 *نویسنده: همراز*

خوب شد که رفتی...

توسط :سکوت محض

درد هایی در دلم مانده.صبح با خدا گپی زدم و حالا می خوام یه کمی قلمم رو به رقص بیارم.سازی از درد های دلم کوک می کنم تا قلم برای آن حرکت موزونی کند.نت دلتنگی را بنوازم یا نت جدایی را ؟ یا شاید نت فراموشی و غربت رو . این همه نت نزده و یه ساز کوچک .ماه هنوزم روشنه و روشن است و ستاره ها سو سو می زنن.هنوز هم ستاره ای در آسمان پیدا نکردم. خودم را به باد سپردم و گوشم را نوایی زیبای باران سپردم.تعداد روزهای بی ثمرم هر روز پر ثمرتر می شه ولی من فقط نقشی بر آب می زنم.فکر کردن هم دردی از دلم کم نکرد.فردایم هم حتی در آینه پیدا نبود چه برسه به خشت خام.من آن آینه را شکستم .آینه شکستم چون شنیدم که خود شکستن خطاست.هر شب دستی بر آب می زنم و نقشی زیبا بر آن می کشم .نقش عشق ، نقش محبت ،... ولی فردایش همه آنها بر آب خواهند رفت.صدایی در گوش آسمان زنم و آن شب را آسوده می خوابم.کاش می فهمیدم بهار فرا رسیده تا شاید من هم مثل غنچه های حیاط خونه مادر بزرگ بشکفم.ای کاش بر روی ریشه خشک من هم کسی آبی می ریخت .آفتاب وسط آسمونه و کبوتر ها در حال آمدن به شهرمان .به مادر بزرگ می گویم که مهمان داریم ولی او صدای مرا نمی شنود.او خسته است.یاد کودکیم افتادم که او دستان کوچکم را می گرفت ولی به آن فکر کردم که من دستان پیر او را گرفتم ؟

می دونم قلم دیگه نایی نداری .توام توی قصه من جایی نداری .پس تورا آسوده در لای دفترم می خوابانم.