چـو عندلیب فصاحت فروشد ای حافظ

                                    تو قیمتش به سخن گفتن دری بشکن

فارسی شکر است و نقل و نبات

طوطیان را بود چو آب حیات

شهد و شکر اگر تو می خواهی

شعرحافظ بخوان برس به نبات

بگذر از گلستان ســعـدی هم

عاشقانراست بوستان میقات

هم زشهنامه نظم فردوسی

که زبانت ازو گرفـته حـیـات

داستان حماسه رســــتــم

نوشدار و درد تلــــخ ممــات

شاعـران و ســخنوران بزرگ

نظـمشـان بوده گنج تعـلیـمـات

هرزبانی که جان گرفتی از آن

در نـبرد حـیـات هـســت ادات

گر کــسی از زبان ملی خود

پــاسـداری نـمی کـنـد هیــهـات

غـم حـافـظ به دسـت رافض شد

که فـلک کـرده هـر دو را شه مات