از یک دوست

((گل یخ را اگر از دامن زمستان برچینند

بهار را بیشتر دلتنگ می شوی

و لهجه ی باد خزان را بهتر میفهمی.

خیال مکن

ما زندگی پرستان

زیستن در حوااالی ِ بهار را

انکار سرما میدانیم

نه !

اگر به جارچیان ِ مرگ باج نمیدهیم

از این روست که :

اوراق را شسته ایم

و صبوری را

خواهرِ توأمان ِ مهربانی میدانیم

تو نیز :

" هم درس مائی اگر

اوراق را بشویی"

کاین راز ِ ماندگاریِ ماست .))

(صمصام کشفی)